do akrobacji

См. также в других словарях:

• beczka — ż III, CMs. beczkaczce; lm D. beczkaczek 1. «duże naczynie w kształcie walca o dwóch płaskich dnach, często o wypukłych ścianach z drewnianych klepek, ściśniętych obręczami, lub z blachy, przeznaczone do przechowywania płynów, ciał sypkich itp.;… …   Słownik języka polskiego

• imelman — m IV, D. a, Ms. imelmannie; lm M. y lotn. «figura akrobacji lotniczej, służąca do szybkiej zmiany kierunku ruchu na przeciwny, z jednoczesnym zwiększeniem wysokości lotu» ‹M. Immelmann, niem. pilot wojskowy› …   Słownik języka polskiego

• korkociąg — m III, D. u, N. korkociąggiem; lm M. i 1. «przyrząd do wyciągania korków z butelek, zwykle w postaci metalowej spirali z uchwytem» 2. lotn. «figura akrobacji lub nie zamierzony stan lotu wywołany błędami pilotażu» Samolot przeszedł z korkociągu w …   Słownik języka polskiego

• looping — [wym. luping] m III, D. u, N. loopinggiem; lm M. i 1. lotn. «figura akrobacji samolotu lub szybowca, krzywoliniowy lot w płaszczyźnie pionowej po torze zamkniętym, zbliżonym do koła; pętla» 2. sport. «sztuka cyrkowa polegająca na jeździe… …   Słownik języka polskiego

• mim — m IV, Ms. mimie 1. DB. a; lm M. owie, DB. ów «aktor występujący we współczesnej pantomimie; w starożytności: aktor występujący w mimie widowisku farsowym» Szkoła mimów. Występy mimów. 2. D. u; lm MB. y «w starożytnej Grecji i Rzymie: widowisko… …   Słownik języka polskiego

• pętla — ż I, DCMs. pętlali; lm D. pętlali 1. «kawałek sznura, powroza, taśmy ułożony, związany w pierścień, zwykle dający się ściągać, zaciskać» Zacisnąć, zawiązać pętlę. 2. «droga, tor po których ktoś jedzie, idzie, zbliżone kształtem do koła» Pętla… …   Słownik języka polskiego

• pilotaż — m II, D. u, blm 1. «prowadzenie statków powietrznych, umiejętność prowadzenia statków powietrznych» ∆ Pilotaż podstawowy «umiejętność prowadzenia statku powietrznego obejmująca podstawowe fazy lotu: start, wznoszenie, lot po prostej, zakręty,… …   Słownik języka polskiego

• piruetka — ż III, CMs. piruetkatce; lm D. piruetkatek lotn. «złożona figura akrobacji lotniczej, polegająca na wykonaniu w locie pionowym w górę pełnej beczki sterowanej i wyprowadzeniu samolotu do lotu poziomego na początkowy kurs; piruecik» …   Słownik języka polskiego

• przewrót — m IV, przewrótrotu, Ms. przewrótrocie; lm M. przewrótroty 1. «radykalny zwrot, zasadnicze przeobrażenie; nagła, gwałtowna zmiana w czymś» Przewrót polityczny, społeczny. Przewrót przemysłowy. Przewrót w technice, w naukach przyrodniczych, w… …   Słownik języka polskiego

• spirala — ż I, DCMs. spiralali; lm D. spiralaral 1. «linia krzywa tworząca zwoje; zwój czegoś w kształcie linii śrubowej, sprężyny» Drut zwinięty w spiralę. Spirala wiertła. ∆ techn. Spirala grzejna «drut zwinięty w spiralę, rozgrzewany za pomocą prądu i… …   Słownik języka polskiego

• świeca — ż II, DCMs. świecacy; lm D. świec 1. «rodzaj pałeczki z parafiny, stearyny lub wosku z knotem w środku, służącej po zapaleniu jako sztuczne źródło światła» Świeca stearynowa, woskowa. Świeca kolorowa, ozdobna. Blask, błysk świecy. Ogarek, płomień …   Słownik języka polskiego